Carcassonne

Vrijdag 31 mei
Gisterenavond heeft het nog lang geregend en was het zo onbehaaglijk dat we de kachel maar hebben aangedaan. Toen werd het lekker warm, gordijntjes dicht kaarsjes aan, zo hebben we Frankrijk in de zomer nog nooit meegemaakt.
Vanmorgen in sneltreinvaart achter een grote huurboot met een groep Duitsers aan boord aangevaren zodat we met hen de sluis in konden. Hoeven we niet steeds te wachten op het leeglopen van de sluis voor we erin kunnen varen. In sommige gevallen was het mogelijk om naar de volgende sluis te lopen. Touwtje aannemen, de sluis in werking zetten en naar de volgende sluis lopen. De Duitsers stopten rond lunchtijd en zo hadden we weer het water voor ons alleen. Tot op het eind van de middag een nieuw gebouwd vrachtscheepje ( Luxe motor) ver voor ons de kade verliet waardoor we telkens met hen de sluis invoeren. Het werd al laat en we hadden geen zin om verder te gaan. Maar aanleg mogelijkheden waren er niet. In de laatste sluis van vandaag weigerde de automatisering en een van de sluisdeuren ging niet dicht zodoende moesten we weer op hulp wachten. Dat duurde lang, uiteindelijk zo maar ergens aan de rand de van het dorpje Saint Jori de wallenkant op gezocht en gestopt. Het was weer genoeg voor vandaag.
1 juni
Vandaag hadden we de pech dat elke sluis eerst moest leeglopen voor wij erin konden. Dat nam veel tijd in beslag. Vlak voor Toulouse liep de motor temperatuur op omdat de koelwater inlaat verstopt was. We moesten stoppen en Bob moest de luiken openen om het probleem te verhelpen. In Toulouse moesten we stoppen voor een sluis en wisten we niet wat de bedoeling was. We konden hem niet zelf in werking stellen zoals steeds. Bleek dat de sluiswachter lunchpauze had en die duurde nog een kwartier zo zei hij. Ook kwam er een schip uit tegengesteld richting waarop hij en dus ook wij moeten wachten. Toen we het schip in de sluis zagen liggen duurde het zo lang voor er iets gebeurde dat we maar eens zijn gaan kijken. De sluisdeur weigerde dicht te gaan en men wachten op hulp. Ruim drie kwartier duurde het voor het probleem was opgelost.
De haven in Toulouse is maar klein maar gelukkig was er nog wel een plaatsje voor ons. Toen we binnen kwamen varen schoten van alle kanten helpende handen toe om aan te leggen aardig bedoeld maar af en toe ook knap lastig. Van uitgebreid boodschappen doen kwam niks meer maar een kleine supermarkt was dichtbij.
2 juni
Vanmorgen naar het treinstation gelopen en een ticket gekocht voor Agen om de bus weer op te halen. Nee niet fietsen van de ene ligplaats naar de andere maar even lekker doortuffen en het slechte weer omzeilen. Bob kocht de ticket bij een automaat maar daarover gingen we toch twijfelen en bij navraag bleek dat we de ticket moesten omzetten omdat de trein die we moesten hebben alleen gereserveerde plaatsen heeft. We moesten anderhalf uur wachten maar met de dikke zaterdagkrant was dat niet erg. De trein reed bijna voortdurend langs het water waarop we hadden gevaren en deed er een uur over. Via de toeristische route terug gerede en onderweg verse kersen en aardbeien gekocht. Het viel niet mee om een parkeerplekje te vinden voor de bus want overal is een richting verkeer en op het eind liet de telefoon van Bob (met navigatie) het afweten omdat de batterij leeg was. Maar we waren toen gelukkig al in de buurt van de jachthaven.
Nu staat de bus aan de overkant van het water en vanaf de Rasa kijken we er zo op. Het weer lijkt een beetje beter te worden. Het zonnetje komt af en toe meekijken en het is niet meer zo koud.
3 juni
Uitgebreid boodschappen gedaan en nieuwe accu's gekocht voor de boegschroef want die weigert af en toe. Verder eigenlijk niet veel meer gedaan dan lekker op het achterdek een boek gelezen. In het havenkantoor staat een grote stellage met boeken die bezoekers achterlaten en daarbij zijn versassend veel Nederlandse boeken. Daarvan heb ik er maar een stapeltje van meegenomen want sommige boeken kon ik eenvoudig niet laten liggen. Bob heeft intussen het probleem met de boegschroef opgelost en ook die van het koelwater.
4 juni
Vanmorgen konden we voor het eerst ontbijten op het achterdek deze vakantie. Even later zaten we weer in de trein en nu van Carcassonne terug naar Toulouse. We hebben eenvoudig de bus vast vooruit gereden en die staat ons nu dus op te wachten in Carcassonne. Het was best weer een leuk ritje met de bus want natuurlijk kozen we de toeristische route. Toen we terug kwamen kon ik de was ophalen die door de vriendelijke haven meesteres van de wasmachine in de droger had gesopt.
5 juni
Onder een strakblauwe hemel hebben we vandaag het lawaai van voorbijrazende auto's en luidruchtige opvarenden van de diverse huurboten in de haven achter ons gelaten. Het ons zo geliefde beeld van de dikke platanen aan beide zijde van het water doemde voor ons op. We hoorden de vogels weer die voor ons hun hoogste lied zongen. Verderop probeerden de kikkers dat te overstemmen maar dat lukte niet gelukkig. Op de smalle jaagpaden aan beide zijde van het water liepen de joggers en wandelaars hun rondje en werden gepasseerd door snelle fietsers. Wij werden gepasseerd door snelle kanoërs. We genoten weer erg! De rest van de dag stond ook een beetje in het teken van sluizen. In de eerste sluis voer ook een kleine zeilboot mee maar die wilde per se dat wij helemaal voorin de sluis gingen liggen terwijl er volop ruimte was. Bleek dat hij zijn willen en touwen niet naar de andere kant van zijn boot wilde vastmaken. Er ontstond een woorden wisseling waarop wij maar besloten om hem zijn zin te geven. Bij de volgende sluis wilde hij niet meer met ons mee de sluis in, opgelost dus. Er waren diverse dubbele sluizen en sommigen liepen tergend langzaam vol. Helaas kreeg de rasa ook weer problemen met het koelwater zodat we een paar keer moesten stoppen. Inmiddels voeren we samen met een catamaran de sluizen in en uit. Toen we problemen kregen wilde zij steeds op ons wachten voor de sluis maar dat wilde we niet want hun einddoel was veel verder dan het onze. Voor de sluis van Rennville zijn we gesopt. Het was een heerlijke dag en we zijn goed bij gekleurd.

6 mei
Het is zo leuk om Canal du Midi opnieuw te varen maar nu in tegengestelde richting. We zien alle bekende plekken weer waar we drie jaar geleden hebben gelegen of voorbij gevaren zijn. In de dorpjes weten we nog precies waar de bakker en de supermarkt is. Veel sluizen zijn inmiddels geautomatiseerd en naar onze mening is het niet altijd een verbetering. Je moet nu van de boot af om de sluis in werking te stellen en er is geen contact meer met de sluiswachter. Alleen de meertraps sluizen worden nog bediend door sluiswachters. Rond het middaguur bereikten we het hoogste punt waardoor we nu in de sluizen dalen en het vastmaken van de touwen een stuk makkelijker is. Op het water wordt het nu ook wat drukker omdat we in een meer toeristisch gebied zijn beland. Meer boten komen ons tegemoet varen en we liggen niet meer alleen in de sluis. Ook langs de wallenkanten liggen regelmatig boten aangemeerd. Sommige zijn verschrikkelijk verwaarloosd anderen hebben een tent of schuurtje op de kant erbij gezet.
Vroeg in de middag arriveerden we in Castelnaudery waar we drie jaar geleden een aantal dagen hebben gelegen. De havenmeester was nog dezelfde als toen.
7 juni
Met een Franse boot met 4 opvarenden voeren we vanmorgen de 4 trapssluis in. Bij de volgende sluis werden we gemaand door te varen zodat we konden worden worden geschut met twee boten die al in de sluis lagen. De sluizen lagen dicht op elkaar en waren van de 2 en 3 traps soort. De huurboot voor ons had nogal problemen om de sluis uit komen en iedereen moest opzij. We doopten hem meteen de dictator. De opvarenden moesten met de pikhaak zorgen dat de boot geen aanvaring kreeg. Het was hilarisch om te zien. Bij het binnenvaren van de volgende sluis stonden de opvarenden van de twee boten voor ons opgewonden te gebaren dat wij moesten wachten op de volgende schutting. We deden net alsof we het niet snapten en voeren gewoon de sluis in, er was ruimte genoeg voor nog twee boten. Men was heel boos op ons. De sluiswachter hield zich op de vlakte. We trotseerden nog een paar sluizen en de vijandige blikken lieten we maar langs ons heengaan. Toen de dictator gevoelig zijn hoofd stootte aan de brug en er alleen nog maar gebukt onderdoor verder kon varen moesten we toch wel even lachen. Tegen lunchtijd werd ons gezegd dat de volgende sluis 3 km. verderop niet meer zou werken vanwege lunchtijd, dat wisten we natuurlijk allang want dat is hier zo de gewoonte. De boten voor ons legden aan maar wij voeren door en hebben de andere boten gelukkig niet meer gezien. Op het eind van de middag betrok de lucht en koelde het helaas af. Na nog ettelijke sluizen arriveerden we laat in de middag in Carcassonne.