6 juni
Een dagtrip gemaakt met een gids die Nederlands sprak.
Hij stond ons al op te wachten toen we net klaar waren met het ontbijt. Gelukkig sprak hij echt goed Nederlands en we bespraken wat we graag wilde zien en natuurlijk kwam ter sprake dat we op zoek waren geweest naar de geboorteplek van Bob. Hij wist meteen te vertellen dat er ook nog een militair hospitaal in Makassar is maar dat het moeilijk is daar gegevens te van verkrijgen. We waagden een poging. Onderweg vertelde de gids dat er indertijd ook een Europese wijk in Makassar was en dat hij daar doorheen wilde rijden. Hier waren we nog niet geweest en we konden ons voorstellen dat de ouders van Bob hier ergens gewoond zouden kunnen hebben. Indertijd was het zo dat Bobs vader bij de KNIL werkzaam was dus het zou goed mogelijk zijn dat Bob in dit militaire hospitaal is geboren. Onze gids loosden ons door gangen en vroeg hier en daar de weg tot we bij een militaire balie kwamen waar een provoost ons te woord stond en hij bracht ons naar de administratie. Al snel werd duidelijk dat er niets meer op te zoeken viel omdat alle administratie na 10 bewaren werd vernietigd. Intussen kwam er een man met een spier witte blazer bij ons groepje staan die er heel belangrijk uitzag. Bleek een arts te zijn en hij wilde per se met ons op de foto. We werden tot slot nog door de provoost rondgeleid en toen stonden we weer buiten.

Toen ging de rit naar de rijstvelden waar we een wandeling door de rijstvelden op het programma stond. Het was een flink eind rijden maar onderweg wist de gids ons te boeien.
Makassar blijkt zijn naam te danken te hebben aan de oorspronkelijke bewoners, een stam die Makassar heet. Deze bevolking is verwant aan de Aboriginals uit Australië. In de 16e eeuw was er in Sulawesi geen enkele religie maar allen het Animisme wat zoveel betekent als dat men een boom of steen of iets dergelijks vereerde. Na de 16e eeuw kwamen Arabische handelaren naar Sulawesi die de Islam verkondigde, Inmiddels is de Islam verweven met de eigen cultuur en traditie en niet meer te vergelijken met de islam zoals wij die kennen. Pas in 1913 kwamen de zendelingen die christendom brachten maar die voornamelijk in het noorden van Sulawesi neerstreken. Daardoor is het Noorden voornamelijk Christen, het havengebied Islam en het Oosten RK omdat daar de Portugezen en de Spanjaarden naar toe trokken. In de grondwet van Indonesië staat dat men een geloof moet kiezen uit een v/d 5 stuks nl., Islam, Hindoe, Christen of Boeddhisme. Geen geloof aanhangen mag niet.

Nadat we broodjes hadden gekocht bij een Nederlandse bakker trokken we te voet de rijstvelden in. Het waren smalle hobbelachtige dijkjes (4 voeten breed) tussen de padie velden in, met hier en daar een plankje bij wijze van bruggetje over een watertje. Het uitzicht was al meteen prachtig. De rotsformaties die volgden waren ook prachtig en we genoten. Toen vond de gids het nodig ergens te rusten. We stopten bij een paalwoning en de bewoners werd gevraagd of ze wat te drinken voor ons hadden. Een heleboel kreten en gilletjes van de vrouwen was het gevolg maar we mochten binnenkomen. Ze vonden het prachtig en we mochten het hele huisje bekijken. Ze waren net bezig om taarten en koekjes te bakken voor een bruilofts- feest de volgende dag. We kregen Mierzoete koffie en drie soorten cake en koekjes. Het was enig! Bob moest foto's maken en iedereen wilde zien hoe de foto eruit zag. Bob suggereerde dat we de foto's konden doorsturen naar de gids maar een van de meisjes is student en zij kan mail ontvangen. Opeens zaten we mailadressen en Faceboek adressen uit te wisselen. te midden v/d padie velden in een paalwoning van Sulawesi.
We namen afscheid en liepen nog door naar de rivier waar we nog in een kano een vaartochtje konden maken maar we kozen ervoor om terug te gaan. De chauffeur had zijn auto al bij de rivier geparkeerd dus we konden zo instappen. We zaten nog maar net toen het begon te regenen.