Op weg

11 februari Cap Spartel
Wij waren de eerste die de camping verlieten vanmorgen, het was zelfs nog donker, Bob wilde nog even de gasfles vullen en daarvoor moesten we nog een eindje rijden. In de stromende regen. Al met al waren we de eerste die op de parkeerplaats voor de pont naar Marokko stonden met een volle tank gas. Het inklaren en de douane handelingen namen nogal wat tijd in beslag maar we hadden geen haast. Via een steile helling reden we de pont op en parkeerde de camper op het bovendek. Jammer genoeg was het koud, waaide het hard en regende het zo nu en dan. Toch bleven de meesten buiten aan de reling staan bij het verlaten van de haven. Toen Eindelijk zagen we de kust van Marokko langzaam dichterbij komen. Bij de laatste controlepost werd het geduld van sommigen wel heel erg op de proef gesteld, ze werden van de douane naar de politiepost gestuurd en weer terug. De eerste kennismaking met Marokko was een feit. Via de autovia waren we snel op de camping en kregen we nog niet echt een indruk van het leven van de plaatselijke bevolking. We konden toen lopend naar de grotten van Hercule die pal naast de camping was gelegen en een toeristische trekpleister is. Het water beukten op de rotsen en het uitzicht vanuit de grotten was heel bijzonder. Op de camping stonden we kris kras door elkaar en er heerst een gemoedelijke sfeer. Lekker buiten zitten kon nog net maar het zonnetje liet zich toch niet meer zien. Toen het donker werd zocht iedereen de beslotenheid van zijn eigen camper op.

12 februari Mulay Bousselham
De route die we vandaag reden was maar 125 km. lang zodat we lekker de tijd hadden en eerst in het restaurantje op de camping, dat spiksplinternieuw is, koffie gedronken waar Bob de krant kon downloaden.
In het plaatsje Asilah gestopt en een wandeling gemaakt naar het haventje met de vissersbootjes die op droge lagen vanwege laag water en later door de oude binnenstad. De smalle kronkelige straatjes met de gekleurde muren en deuren beantwoorden helemaal aan de verwachtingen. Het gevoel in Marokko te zijn was volledig aanwezig, ook de lange jurken die veel mensen zowel mannen als vrouwen dragen helpen daaraan mee. Toen verder gereden. Regelmatig zagen we ezeltjes, koeien en pony's waarvan de meeste er nogal scharminkelig uitzagen. Verder zie je overal honden en katten die van niemand zijn. Op de camping was het weer een gezellige boel met s,avonds een gezamenlijke maaltijd in een visrestaurantje buiten dat meer de uitstraling had van een stalletje dan van een restaurant. We hadden uitzicht op de ondergaande zon die achter de roodkleurig wolken in de zee zakte.