Vervolg donderdag
Door: corrieschuld
Blijf op de hoogte en volg Corrie
23 Oktober 2010 | Rusland, Moskou
Gisterenavond zijn we teruggekomen maar het verhaal is nog niet af dus ga ik nog maar even verder waar ik was gebleven.
Na de pracht en praal van het zomerpaleis van Peter de Grote werden we naar buiten geleid voor een wandeling door het mooie park gehuld in alweer goudkleurige bomen die hun mooie uitstraling te danken hadden aan de zon en de herfst. De grote aangelegde vijvers weerspiegelden ook nog eens al dat moois. Het was een pittige wandeling en deze eindigde bij een klein kasteeltje waar een lekkere warme lunch op ons wachtte. Onderwijl kwamen er drie muzikanten de zaal binnen die Russische liedjes speelden en een aardig sfeertje wisten te bouwen. Het werd pas echt feest toen bleek dat een van de koorleden 80 jaar was geworden die dag. Na nog een kleine wandeling werden we weer in de bus verwacht en reden we terug naar het zomerpaleis. De gids benadrukte nogmaals dat het heel bijzonder was om in het zomerpaleis en concert te mogen geven, en dat we door de de officiële ingang naar binnen reden was ook zeer uitzonderlijk. Het omkleden was nogal een chaos. Dat was er waarschijnlijk ook de reden van dat een van de koorleden haar oorbellen kwijt raakte. In de zaal waren stoelen klaargezet voor de genodigden waarvan wij de laatste rij moesten gebruiken. Het inzingen ging prima. Toen het tijd was voor de gasten namen we plaats op de achterste rij waardoor we alle gasten zagen binnenkomen. En toen mochten we zingen. We lieten het gevoel van deze bijzondere avond goed tot ons doordringen en zongen de sterren van de hemel. Het was al bijna niet meer belangrijk wat Jan van ons gezang vond, we waren samen een. Het Dameskoor, dat ook in de Nederlandse kerk zong, was vanavond ook weer van de partij en wij mochten afsluiten met nog twee stukken. Het laatste stuk was zo mooi dat we het nogmaals moesten zingen en een aantal van ons hield het niet droog. Het publiek klapten enthousiast tot de heer van de organisatie het woord vroeg. Hij bedankte iedereen en overhandigde Jan een schilderij en een beeldje als aandenken aan St. Petersburg en daarmee was het concert ten einde. Het was een avond om nooit te vergeten. Pas rond 22.00 uur waren we weer terug in het hotel. Daar viel alle spanning van de afgelopen dagen van ons af en sommige maakten er nog een feestje van dat werd opgeluisterd door een enthousiaste gitarist.
Vrijdag mochten we uitslapen want de bus vertrok pas om 10.30. De vlucht en de busreis terug verliepen voorspoedig en even voor 20.00 uur was ik weer thuis. Een onvergetelijke reis is ten einde.
Na de pracht en praal van het zomerpaleis van Peter de Grote werden we naar buiten geleid voor een wandeling door het mooie park gehuld in alweer goudkleurige bomen die hun mooie uitstraling te danken hadden aan de zon en de herfst. De grote aangelegde vijvers weerspiegelden ook nog eens al dat moois. Het was een pittige wandeling en deze eindigde bij een klein kasteeltje waar een lekkere warme lunch op ons wachtte. Onderwijl kwamen er drie muzikanten de zaal binnen die Russische liedjes speelden en een aardig sfeertje wisten te bouwen. Het werd pas echt feest toen bleek dat een van de koorleden 80 jaar was geworden die dag. Na nog een kleine wandeling werden we weer in de bus verwacht en reden we terug naar het zomerpaleis. De gids benadrukte nogmaals dat het heel bijzonder was om in het zomerpaleis en concert te mogen geven, en dat we door de de officiële ingang naar binnen reden was ook zeer uitzonderlijk. Het omkleden was nogal een chaos. Dat was er waarschijnlijk ook de reden van dat een van de koorleden haar oorbellen kwijt raakte. In de zaal waren stoelen klaargezet voor de genodigden waarvan wij de laatste rij moesten gebruiken. Het inzingen ging prima. Toen het tijd was voor de gasten namen we plaats op de achterste rij waardoor we alle gasten zagen binnenkomen. En toen mochten we zingen. We lieten het gevoel van deze bijzondere avond goed tot ons doordringen en zongen de sterren van de hemel. Het was al bijna niet meer belangrijk wat Jan van ons gezang vond, we waren samen een. Het Dameskoor, dat ook in de Nederlandse kerk zong, was vanavond ook weer van de partij en wij mochten afsluiten met nog twee stukken. Het laatste stuk was zo mooi dat we het nogmaals moesten zingen en een aantal van ons hield het niet droog. Het publiek klapten enthousiast tot de heer van de organisatie het woord vroeg. Hij bedankte iedereen en overhandigde Jan een schilderij en een beeldje als aandenken aan St. Petersburg en daarmee was het concert ten einde. Het was een avond om nooit te vergeten. Pas rond 22.00 uur waren we weer terug in het hotel. Daar viel alle spanning van de afgelopen dagen van ons af en sommige maakten er nog een feestje van dat werd opgeluisterd door een enthousiaste gitarist.
Vrijdag mochten we uitslapen want de bus vertrok pas om 10.30. De vlucht en de busreis terug verliepen voorspoedig en even voor 20.00 uur was ik weer thuis. Een onvergetelijke reis is ten einde.
-
23 Oktober 2010 - 17:24
Adri:
Hallo Corrie,
En dan ben je weer thuis....
Bedankt voor je mooie reisverslag. Het was of ik met je kon meekijken naar al die pracht en praal.
Groetjes,
Adri -
23 Oktober 2010 - 17:56
Dineke:
hallo corrie,
wat een indrukken nog zo'n laatste dag. het is net als ik er een beetje bij ben. bedankt voor je leuke verslag en je leest lekker weg.
tot gauw en hier gaat het de goede kant op
dikke knuffel,
dineke -
02 November 2010 - 22:52
Tineke V.d. Vlis:
Waat heb je een mooi verslag gemaakt Corrie. En wat goed dat je de foto's er bij hebt gedaan.Na de week van Duitsland moest ik even bijkomen van de drukte. Nu gaat het weer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
