Einde zoektocht
Blijf op de hoogte en volg Corrie
05 Juni 2014 | Indonesië, Makassar
5 juni
Op weg dus naar het oude Stella Maris ziekenhuis. We konden het lopen maar evengoed werden we geëscorteerd door diverse betjaks. In het ziekenhuis werden we meteen naar boven gedirigeerd naar een snikhete ruimte waar we op een groezelige stokoude bank moesten plaatsnemen. Een van de medewerkster kwam onze gegevens opnemen en luisterde geinteresseerd naar Bobs verhaal. Er werd direct naarstig gezocht en ook hier bemoeiden de andere medewerkers zich met de vraag. Diverse keren moesten we nog meer gegevens opschrijven maar telkens kwam de medewerkster onverricht ter zake bij ons terug. Ze konden niets vinden. Uiteindelijk mochten we zelf in de boeken zoeken maar er was eenvoudig niets te vinden. Het was wel opmerkelijk dat alles in het Nederlands was opgeschreven. We kwamen veel Nederlandse namen tegen zoals de Vries, Visser en Jansen. De beroepen van de mensen varieerden van koelie tot onderwijzer en ook de diverse geloven stonden genoteerd zoals moslim, rk, protestants hindu en nog vele anderen waar we nog nooit van hadden gehoord. Intussen waren we kletsnat van het zweet en diverse keren gestoken door de muggen. We konden echt niet klagen over de behulpzaam heid van de mensen die ons helaas ook geen nieuwe ideeën aan de hand konden doen. Er was eenvoudig geen ander katholiek ziekenhuis in Makassar in de tijd dat Bob geboren is. Evengoed was het leuk om in zo'n oud ziekenhuis te mogen kijken en het idee dat we gisteren nog hadden houden we maar even vast. Het kan tenslotte op allerlei mogelijke manieren in een misverstand zijn uitgedraaid zo vlak na de oorlog.
Nadat we ons hadden opgefrist in het hotel liepen we weer naar buiten op zoek naar het museum welke we gisteren hadden gezien en niet zo ver van het hotel verwijderd was. Toch wel bleek en toen lieten we ons maar weer in een betjak er heen brengen.Het was trouwens lastig genoeg om een bedjak te vinden die begreep wat we wilden want niemand verstaat Engels en zeker als je zelf niet weet waar je precies heen wil heb je echt een probleem. Het visitekaartje van het hotel hebben we dan ook altijd bij ons. Helaas was het museum niet erg interessant. Veel foto's van belangrijke mensen, straatbeelden en hier en daar een oud uniform in een vitrine. Verder was het ongelooflijk slecht onderhouden en ronduit smerig.
Onderweg terug naar het hotel viel het ons op dat er bijna geen tempels zijn maar moskees des te meer en dat gaat gepaard met een keer in de zoveel tijd de zangerige oproep voor gebed dat overal luid te horen is.
Op weg dus naar het oude Stella Maris ziekenhuis. We konden het lopen maar evengoed werden we geëscorteerd door diverse betjaks. In het ziekenhuis werden we meteen naar boven gedirigeerd naar een snikhete ruimte waar we op een groezelige stokoude bank moesten plaatsnemen. Een van de medewerkster kwam onze gegevens opnemen en luisterde geinteresseerd naar Bobs verhaal. Er werd direct naarstig gezocht en ook hier bemoeiden de andere medewerkers zich met de vraag. Diverse keren moesten we nog meer gegevens opschrijven maar telkens kwam de medewerkster onverricht ter zake bij ons terug. Ze konden niets vinden. Uiteindelijk mochten we zelf in de boeken zoeken maar er was eenvoudig niets te vinden. Het was wel opmerkelijk dat alles in het Nederlands was opgeschreven. We kwamen veel Nederlandse namen tegen zoals de Vries, Visser en Jansen. De beroepen van de mensen varieerden van koelie tot onderwijzer en ook de diverse geloven stonden genoteerd zoals moslim, rk, protestants hindu en nog vele anderen waar we nog nooit van hadden gehoord. Intussen waren we kletsnat van het zweet en diverse keren gestoken door de muggen. We konden echt niet klagen over de behulpzaam heid van de mensen die ons helaas ook geen nieuwe ideeën aan de hand konden doen. Er was eenvoudig geen ander katholiek ziekenhuis in Makassar in de tijd dat Bob geboren is. Evengoed was het leuk om in zo'n oud ziekenhuis te mogen kijken en het idee dat we gisteren nog hadden houden we maar even vast. Het kan tenslotte op allerlei mogelijke manieren in een misverstand zijn uitgedraaid zo vlak na de oorlog.
Nadat we ons hadden opgefrist in het hotel liepen we weer naar buiten op zoek naar het museum welke we gisteren hadden gezien en niet zo ver van het hotel verwijderd was. Toch wel bleek en toen lieten we ons maar weer in een betjak er heen brengen.Het was trouwens lastig genoeg om een bedjak te vinden die begreep wat we wilden want niemand verstaat Engels en zeker als je zelf niet weet waar je precies heen wil heb je echt een probleem. Het visitekaartje van het hotel hebben we dan ook altijd bij ons. Helaas was het museum niet erg interessant. Veel foto's van belangrijke mensen, straatbeelden en hier en daar een oud uniform in een vitrine. Verder was het ongelooflijk slecht onderhouden en ronduit smerig.
Onderweg terug naar het hotel viel het ons op dat er bijna geen tempels zijn maar moskees des te meer en dat gaat gepaard met een keer in de zoveel tijd de zangerige oproep voor gebed dat overal luid te horen is.
-
05 Juni 2014 - 13:49
Joke:
Wat jammer dat jullie zoektocht geen resultaat opleverde. Gelukkig verwachten jullie nog veel meer deze reis.
Carla vroeg vanmorgen, of wij iets van jou hoorden, ze krijgt jouw berichten niet door. Ik stuur deze laatste mail aan haar door, zodat ze ook op de hoogte blijft van jullie belevenissen.Toen we vanmorgen aankwamen bij Panneland, regende het. Jan had geen regenjack bij zich, dus hebben we maar even de bui afgewacht.
Gelukkig zagen we steeds meer blauwe lucht, zodat we al gauw konden gaan lopen, De zon kwam er ook bij, zodat het weer heerlijk loopweer was en we na afloop lekker buiten in het zonnetje van ons ijsje konden genieten. -
05 Juni 2014 - 16:33
C0r Lumaye Schuld:
Leuk van jullie te horen. Jammer dat je geen aanknopingspunt kon vinden. Ja er is in Indnesië na de oorlog
veel verloren gegaan. Toch hebben jullie nu wel een indruk hoe het daar geweest is. Sulawesie wordt
weinig bezocht door en als die er al heengaan spreken ze meestal wel Maleis. Jongens geniet
toch maar.Ik dacht eigenlijk dat jij in Menado geboren werd, Bob. Bedankt voor jullie bericht. -
05 Juni 2014 - 19:49
Gijs:
Zie je wel.
Altijd al gedacht dat hij uit de boerenkool kwam.
Of een ooievaar die de weg kwijt was.
Maar wel gemeend, dat het jammer is dat jullie zoektocht op niets uitloopt.
Vr. gr. Gijs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
