Port Sud

Dinsdag 15 juni Port Sud.
Gelukkig is het droog als we vertrekken maar het is alles behalve zonnig en niet warm. De afstand die we vandaag moeten varen is niet groot zodat we aan het begin van de middag Pot Sud bereiken, ons voorlopig eindpunt. Voor we Port Sud binnenvaren passeren we talloze schepen die liggen afgemeerd voor wie weet hoe lang al. De meeste waren niet om aan te zien zo vreselijk verwaarloosd, maar worden wel bewoond. Ook de meest vreemdsoortige boten zagen we zoals bv. een tjalk waarvan de voor en achterkant zijn afgehaald en daarna dichtgelast waardoor er een soort vierkante bak overblijft. Verder zijn er binnenvaarders, spitsen en tjalken en allerlei kleinere zeilbootjes en motorbootjes, sommige half gezonken.
In het haventje waar we hebben afgemeerd willen we een of twee weken blijven liggen omdat we komend weekeind voor een weekje naar Nederland gaan om de verjaardag van Oma Schuld mee te vieren en nog zo wat meer.
Het toeval wil dat we hier wel elektriciteit hebben maar niet hoeven te betalen. Als reden werd aangegeven dat men bezig is met een verwisseling van het management. Het haventje is omgeven door gezellige flatgebouwen en ligt in een buitenwijk van Toulouse, maar hier zijn geen winkels of zelfs maar een bakker in de buurt dus geen krant en geen verse croissants.

Woensdag 16 juni Lourdes.
Ongeveer anderhalf uur rijden van hier en we zijn in Lourdes. De Pyreneeën met zijn besneeuwde bergtoppen schitteren in de zon en we genieten van het uitzicht. Het eerste dat opvalt als we Lourdes binnen rijden is de lichtreclame en de vele grote en kleine hotels. De Lydl en de Mac Donalds en ook de Bricorama zijn allemaal aanwezig. Niks geen hoger sfeertje of tekenen van heiligheid. We gaan het kantoor van toerisme binnen en laten ons vertellen hoe we de dag het best kunnen besteden. De auto ergens geparkeerd en toen op weg naar de kerk. We passeren ontelbare winkeltjes die allemaal vol liggen met Mariabeeldjes, rozenkransen en kaarsen. Als we het terrein betreden waar de kerk staat is de sfeer direct anders, een soort stille verwachting, ingetogenheid, en ook wel eerbied. We gaan de kerk binnen en raken onder de indruk van de mooie mozaïeken en als we iets aan elkaar willen vragen is daar een vermanende vinger van een van de pelgrims die ons erop wijst dat we stil moeten zijn. Buiten gekomen is pas goed zichtbaar hoeveel mensen er lopen en vooral hoeveel kinderen. De plattegrond leert ons dat we langs de rivier moeten lopen om de grot te kunnen zien. Het wijst zich vanzelf. In een lange rij lopen we langs de grot en iedereen volgt met de hand op de rotsen het pad. De rots is langs het gedeelte waarlangs het water uit de grot stroomt helemaal glad van alle handen die daar in de loop der jaren langs zijn gegaan. Inmiddels betrekt de lucht en wordt het steeds donkerder. We lopen langs de stellages waar kaarsen branden, de een nog groter en langer dan de ander. Verderop kan men een bad nemen in het gewijde water. Het gedeelte bij de mannen is niet erg druk maar bij de vrouwen zijn lange rijen wachtenden. Een man met een prachtige bariton begint het Ave, ave, ave Maria te zingen en de mensen zingen allemaal uit volle borst mee. Daar krijgen we wel even kippenvel van. Het is zo mooi, zo sfeervol, zo vol verwachting. Dan begint het te stortregenen en ontdekken we de basiliek waar we opnieuw onder de indruk raken van de enormiteit van deze gewijde plaats. In de gigantische ruimte zitten grote massa's mensen te luisteren naar een priester die in het Frans preekt. De regen klettert op het dak en geeft het geheel een beetje een sinister tintje.
Buiten gekomen regent het nog steeds pijpenstelen. We halen onze poncho's uit de auto en lopen een aantal winkeltjes binnen. We drinken warme koffie in een cafeetje, daar staat de tv aan en moeten we meekijken naar het w.k. voetballen. Een grotere tegenstelling is haast niet denkbaar. Tenslotte bezoeken we de oecumenische mis en kijken naar het zegenen van de zieken. Verrassend genoeg wordt er in het Nederlands gesproken. Het koor en de voorzanger hebben schitterende stemmen en de dirigent speelt mee op zijn trompet in het orkest terwijl hij dirigeert. Op de voorste rijen zitten de mensen in rolstoelen, het zijn er velen. Ons plan om de fakkelprocessie bij te wonen en daarna een hotelletje op te zoeken laten we varen. We zijn doorweekt en soppen in onze schoenen terwijl het pijpenstelen blijft regenen. De hele weg naar de boot giet het zonder ophouden en is het zo donker dat alle auto's groot licht voeren. We komen veilig aan na een toch wel een beetje een teleurstellende dag.

Donderdag 17 juni.
Tijdens het ontbijt besluiten we alles in te pakken en naar huis te gaan want het weer is er nog niet veel beter op geworden. Als we op het punt staan te vertrekken belt Bert. Hij is op vakantie in noord Italië en moet naar huis vanwege problemen op zijn werk. Hij wil liever niet het hele eind op de motor naar huis rijden in zijn eentje en vraagt ons of hij een deel met ons mee kan rijden als hij een goede stalplek voor zijn motor kan vinden. Bert wist dat we toch al van plan waren dit weekeind naar huis te gaan. We proberen samen een oplossing te bedenken en dan komt Bob op het idee om zijn oud-collega Dick in te schakelen die in de buurt van Lyon woont. Als zowel Bert als wij daarheen rijden kan de motor bij Dick blijven staan en kunnen we samen naar huis rijden. Het plan wordt aangenomen en heeft tot gevolg dat we weer een deel moeten uitpakken. Ik besluit dan maar de was hier te doen in plaats van thuis. We doen nog wat boodschappen zo het een en ander en gelukkig blijft het droog vandaag.

Vrijdag 18 juni Issy
We vertrekken vroeg en gaan via de toeristische route die Bob van tevoren al in de Tomtom heeft gezet. Het is een onbeschrijflijke mooie route waar we node afscheid van nemen want het schiet niet op. Dan maar een stukje snelweg. Toch kiezen we uiteindelijk weer voor de slingerpaadjes omdat we uit willen komen in Milou waar een enorm viaduct over een heel dorpje is gebouwd. Ook dat is niet te beschrijven dus probeer ik het maar niet. Alles dat ik erover kan zeggen is, hoge peilers en een schitterend uitzicht. Helaas heeft het bijna de hele dag geregend. We rijden verder en het duurt lang voor we ergens koffie kunnen drinken maar dan worden we ook beloond met een heerlijk bakje en het goedkoopste ooit. Nog veel meer moois zagen we toen we verder reden. Op de top van veel bergen is een kerk, een kapel of een Mariabeeld gebouwd. Dat zie je door heel Frankrijk trouwens net als vervallen huizen die soms zelfs nog worden bewoond.
Als we op plaats van bestemming aankomen zien we dat Bert ook net is gearriveerd.

Zaterdag 19 juni Nieuw Vennep
Niet zo heel erg vroeg vertrokken en dus ook niet vroeg thuis. Ook vandaag heel veel regen maar geen enkele file.