Cazaubon

Zondag 11 sept.
Erg lui geweest en de dikke pil die ik onder handen had eer aan gedaan. Het idee om een stuk te gaan fietsen uiteindelijk ook maar laten varen en de dag dus grotendeels op het achterdek doorgebracht met af en toe vriendelijk zwaaien naar langsvarende huurboten. En om het vage schuldige gevoel weg te poetsen was het ook het beste dat we konden doen met de zon en een temperatuur van over de 30 graden.
Maandag 12 sept.
Wasdag, we reden naar Nerac met alle vuile was en toen die schoon was en het bed weer was voorzien van schone lakens haalden we de tandem van het zwemplateau en fietsten we een eind op het pad met aan weerszijden de enorme platanen die een dakje vormden boven ons hoofd en en waren helemaal voldaan. Morgen krijgen we bezoek van Bert die met vriend Fred op de motor naar de Pyreneeën is geweest en op de terugweg even langs komen voor ze weer naar huis gaan
Dinsdag 13 sept.
Het bezoek van Bert en vriend Fred ging niet door. Bert belde op dat ze ongeveer 50 km. voor Buzet een aanvaring hadden gehad en dat de motor van Bert dusdanig was beschadigd dat hij er niet meer mee verder kon. Na wat heen en weer bellen en de verschillende mogelijkheden overwogen te hebben reden we naar het plaatsje Cazoubon waar Bert en Fred langs de kant van de weg stonden. Inmiddels hadden ze de ANWB gebeld en daarvan waren ze aan de weet gekomen dat de motor van Bert zou worden opgehaald door een garagebedrijf om daarna naar Holland te worden overgebracht. Het wachten was dus op het garagebedrijf. Besloten was ook dat Bert achterop de motor van Fred verder zou reizen. Ze moesten om 20.00 uur in Toulouse zijn waar ze met de motor op de trein naar Parijs stappen en vandaar op de motor naar huis. De bagage werd verdeeld en een deel kon in de Skoda. Ik had een stokbrood en wat te drinken meegenomen en dat was zeer welkom. Toen moesten we lang wachten en werd het spannend want die trein in Toulouse wacht niet. Op het nippertje kwam de takelwagen en kon Bert zijn motor zelf op de auto rijden. De chauffeur wilde dat Bert meeging naar de garage maar daar was echt geen tijd meer voor zodat Bob in de auto van de garage achter de takelwagen reed en ik in de Skoda daarachter. Rare constructie maar er viel niet onderuit te komen. Afscheid genomen van Bert en Fred en hopen maar dat ze op tijd zijn. Toen wij de motor hadden afgeleverd en ergens in een dorpje wat hadden gedronken kwam Bob tot de ontdekking dat hij de autosleutel van de garage nog in zijn zak had zitten zodat we weer terug moesten. Gelukkig had ik een foto gemaakt van de garage zodat we het adres in de tom tom konden zetten om zodoende de garage terug te vinden. Eenmaal weer terug op de Rasa belde Bert dat alles goed was gegaan en dat ze keurig op tijd in Toulouse waren.
Woensdag 14 sept.
Heerlijk gevaren met nog altijd de zon en de warmte. Eenmaal op plaats van bestemming ook nog een eind gefietst want we passeerden een kasteeltje waar we meer van wilde zien. Dichterbij gekomen bleek het in gebruik als woonhuis en viel er niet veel te kijken. We fietsten door de landerijen waar vooral mais werd verbouwd en we verbaasden ons over de verschillen. Aan de ene kant van de weg was de mais nog helemaal groen en aan de andere kant dor en droog. Het viel ons wel op dat de zonnebloemen eindelijk van het land waren gehaald. Ook daarover verbaasde we ons omdat deze volkomen verlept op het land bleven staan.
Donderdag 15 sept.
Toen het nog lekker koel was enige schoonmaakwerkzaamheden gedaan zowel binnen als buiten en Bob moest in de machinekamer de vetpot van nieuw vet voorzien. Altijd een vieze warme klus. Een buurvrouw kwam een praatje maken en vertelde over een natuurgebied vlakbij zodat we na de lunch op de tandem stapten en via dat gebied naar Tonneins zijn gefietst. Onderweg passeerden we veel fruitbomen vooral appels maar opeens dachten we dat we kiwi's zagen en we geloofden dat niet echt dus afgestapt en ja hoor het waren kiwi's. We deden nog een paar boodschappen en fietsten terug maar nog maar terug op de Rasa ontdekte Bob dat hij zijn mobiel mistte. Terug gefietst en waarachtig daar waar we wat hadden gedronken lag zijn mobiel op de grond. Vreemd genoeg had men net de vloer gedweild en ik had Bob's nummer gebeld en blijkbaar had ook niemand dat gehoord.
Vrijdag 16 sept. Buzet.
Heerlijk gevaren en op het eind van de middag kregen we een rondleiding door de wijnkelders van Buzet. Aan het begin van de rondleiding zagen we hoe een grote vrachtwagen van 9 ton vol druiven werd leeggestort in een grote bak die d.m.v. een ronddraaiende vijzel alle druiven omhoog perste en waar het groen en de takjes van de druiven werd gescheiden. In een grote hal zagen we dat de duiven onder een soort wals werden geperst en waar de schil en de pitten van het sap werden gescheiden. Daarna is het verwerkingsproces blijkbaar nogal geheim want we werden toen rondgeleid in de kelders met enorme hoeveelheden tonnen met wijn. Het hout van de tonnen nemen het wijn op waardoor de smaak wordt beïnvloed maar daardoor moet er telkens een beetje sap worden toegevoegd. Afhankelijk van waar de druiven vandaan komen en hoe de kwaliteit ven de druiven is wordt bepaald hoe lang de wijn moet rijpen. Sommige wijnen worden direct in flessen gedaan en bewaard tot deze geschikt is om te worden verkocht. Andere wijnen rijpen in de houten tonnen en rijpen soms jaren lang. Natuurlijk mochten we na afloop proeven en zowel de witte als de rosé en de rode wijn vonden we lekker maar welke we het lekkerst vonden was moeilijk te zeggen. We raakten in gesprek met twee mannen die uit Nieuw Zeeland kwamen ( hoe doen we dat toch telkens) en zij bekenden dat ze, net als wij, wel het verschil proefden tussen de dure en de goedkope wijn maar dat die dure niet echt aan hen was besteed want die goedkope was ook lekker. Zij vonden wel het prijsverschil met nieuw Zeeland erg groot. Veel goedkoper dus.