Tafraoute

27 februari Taliouine
Al heel vroeg verlieten de eerste campers de camping vanmorgen want vandaag gaan we de bergen in en rijden we het langste traject van de hele reis. Net toen we Marrakesh uitreden zagen we een paar kamelen en die vielen echt wel op. We reden langs kale vlakten met wat lage begroeiing en hier en daar een kleine nederzetting die er wel mooi uitzagen, soms rare bouwsels of kasteelachtige stenen huizen. Bijna geen verkeer en geen ezeltjes en paardjes met hun karretjes. De weg was slecht maar soms passeerden we dorpjes waar de weg opeens breed en geasfalteerd was. En dan gaan we de bergen in. Helaas regent het en hebben we weinig zicht, de roodbruine aarde is kletsnat en glibberig. Door de vele haarspeld bochten zijn de hoge rotswanden dan weer rechts en dan weer links van ons. Dorpjes die we voorbij rijden zijn vriendelijk en schoon. De weg loopt door een diepe kloof door het gebied van de Berberstam en we zien de nederzettingen aan de overkant van de kloof. Intussen is de zon tevoorschijn gekomen en zet alles in een prachtig licht. Ergens hoog in de bergen bezoeken we een moskee die gerenoveerd word. We worden vriendelijk ontvangen en nemen een kijkje binnen waar we weer verbaasd zijn over het bouwwerk en de grootte ervan. We lunchen op de berg en dan gaan we weer op weg. Opeens zien we de besneeuwde bergen en met dat we hoger komen bereiken we de sneeuw grens en kunnen we sneeuwballen gooien maar de wind is ijzig koud en guur. De temperatuur is gezakt naar 6 graden. Op deze hoogte is het uitzicht grandioos en we moeten ons inhouden om niet bij elke bocht te stoppen om foto's te maken. Op 2100 meter drinken we koffie op een kleine camping waar we van plan waren te overnachten maar we vinden het te winderig en koud dus vervolgen we onze weg maar nu gaat het bergafwaarts. Het uitzicht blijft wonderschoon. Het bergtraject eindigt plotseling in een lange rechte weg met wat lage begroeiing en veel grote stenen en keien. Er is weinig verkeer maar we zien wel herders met hun kudde schapen en een kameel. Het geheel maakt een stoffige woestijnachtige indruk. Rond half 6 bereiken we de camping waar het hard waait en onaangenaam koud is. We maken nog een praatje hier en daar maar al snel zoekt ieder de warmte van zijn eigen camper.

28 februari
Vandaag doen we helemaal niets. Het dorp waar deze camping zich bevind staat bekend om zijn saffraan coöperatie midden in het dorp en kan worden bezocht en dat doen de meeste maar wij blijven op de camping. We zitten nog even heerlijk in de zon maar er waait een guur windje dus lang houden we het er niet uit.

29 februari Tafraout
We verlaten de camping en gaan weer op weg naar een imponerend woestijnachtig berggebied. Als we het eerste dorpje hebben verlaten zien we lang geen huizen, mensen of enig ander teken van leven. De hoge bergen houden ons gezelschap. In de buurt van afgelegen dorpjes zien we herders met grote kudde schapen en geiten. Dan komen we in een rotsachtig gebied waar hier en daar grotten zichtbaar zijn. De weg wordt steeds slechter en tot drie keer toe moesten we door een rivierbedding ploeteren waar de weg compleet was weggeslagen. Als de weg weer omhoog gaat worden we getrakteerd op adembenemende vergezichten met de besneeuwde bergen van de Anti-Atlas in de verte. De amandelbomen die nu in bloei zouden moeten staan staan zijn helaas al uitgebloeid. Een van de leden van onze groep besluit om te gaan fietsen en zijn vrouw rijd de camper alleen verder. We voorzien hem regelmatig van mond voorraad want zelf heeft hij op niks gerekend. Totaal fietst hij 110 km. en zegt dat het de mooiste ervaring is tot nu toe. Het laatste stuk van het het traject zien we nauwelijks meer een stukje groen en wordt het berggebied steeds rotsachtiger en ruiger. Op de camping kruipen we weer in groepjes bij elkaar om onze belevenissen te delen en nog van de zon te genieten want die is lekker warm.