Rouen

Vakantie zomer 2010

Dinsdag 4 Mei Rouen
Rond kwart voor 11 verlaten we de landei in een auto vol gepakt met alles wat we denken nodig te hebben op de Rasasayang deze zomer. Het wordt een vakantie met veel variatie want behalve dat we dus gaan klussen zit ook de nieuwe tandem in de auto. Twee nieuwe stoelen twee tafeltjes, een dikke rol vinyl behang, en dito raam rubber, verf, kwasten en tenslotte onze tassen met zomerkleding en zo. Het is 6 graden en er schijnt zo af en toe een zonnetje tussen de witte wolken. Zonder enige file rijden we België in en daar is het voor de Kennedy tunnel wel even druk maar daarna kunnen we lekker doorrijden. We rijden Normandië binnen en dat is ons doel voor de komende paar dagen. Bob wil altijd al de kust van Normandië bezoeken omdat hier in de tweede wereldoorlog de geallieerden aan land gekomen zijn en op 6 juni een hevige strijd hebben gevoerd genaamd D Day. Er zijn veel gedenktekens en musea waarvan we er een paar willen bezoeken. We rijden door een heuvelachtig landschap met prachtige vergezichten en de gele kleur van het koolzaad beheerst voor een groot deel het uitzicht tussen al het jonge groen Tegen de avond vinden we een hotelletje “Star”, beetje ongezellig en klein maar we hebben heerlijk geslapen en het ontbijt was lekker.

Woensdag 5 Mei. Caen
We rijden naar de kust en Bob kiest een beeldig kronkelig, heuvelachtig weggetje met schilderachtige huisjes die soms doen denken aan het huisje van Hans en Grietje. In veel tuintjes bloeiende de vooral paarse seringen, en de blauwe regen.
We drinken koffie in een cafeetje in Houlate waar ze weliswaar heerlijke koffie hebben maar waar het vol zit met shabby mannen die aan het bier of de wijn zitten. Blijkt dat er wordt gegokt op de paardenrennen. Het is echt weer Frankrijk waar we zijn want het toilet is een achenebbisj hokje. We lezen de informatie die we gehaald hebben in het bureau voor toerisme en besluiten langs de kust verder te rijden. Ook weer een prachtige weg met uitzicht op de zee. Maar soms mogen we niet langs de zee en moeten we een andere weg kiezen.
We komen uit in Caen waar we een groot museum bezoeken en daar de rest van de dag verblijven. Een hotelletje ”Etap”was snel gevonden en deze keer was de kamer comfortabel maar het ontbijt belabberd. Er was alleen brood met wat jam en een kopje thee en er waren tafeltjes met krukken die nog omgekeerd op de tafels stonden. Lekker zitten was er ook al niet bij. Jammer

6 Mei. Les Veys
Ook vandaag was het museumdag. Eerst maar op zoek naar het Radarmuseum want die passeerden we gisteren tijdens onze zoektocht naar het hotel en dat moet Bob toch zeker zien sinds hij Radio-radar-monteur was bij de Marine lang geleden. Maar helaas het museum was dicht. Terwijl we op zoek gingen naar koffie stuitte we op het museum gebouwd door de Canadezen. Nadat men tijdens een bezoek aan Frankrijk erachter was gekomen dat er niets bestond over de geschiedenis en de gevechten door Canadezen in de tweede wereldoorlog besloot men er in 2003 een museum te bouwen n de vorm van de zo bekend meaple leave. We kregen een rondleiding en mochten een bunker van binnen bekijken. Allemaal zeer de moeite waard. Maar nu moesten we toch echt op zoek naar het museum wat we aanvankelijk wilde zien namelijk de kunstmatige haven die was aangelegd door de geallieerden in 1943 en waaraan men in het grootste geheim bijna een jaar had gewerkt. Zeer indrukwekkend. Terwijl je al in het museum was kon je de overblijfselen van de haven vanuit het raam bekijken.
Tenslotte reden we naar het punt waar de Rangers de rotsen beklommen om zo aan land te komen en de Duitsers in een verrassingsaanval te overmeesteren. Het bleek dat alle bunkers leeg werden aangetroffen. De Rangers waren wel het land zijn ingetrokken maar leden grote verliezen. Van de 250 Rangers hebben uiteindelijk maar 90 de eindstreep gehaald.
En toen waren we verzadigd en zijn we op zoek gegaan naar en hotelletje. Met behulp van de Tomtom eerst een Mac Donalds met WiFi opgezocht. Daar neem ik een koffie en Bob een ijsje. Toen op internet een hotelletje geboekt, niet te ver uit de buurt, niet te duur en natuurlijk met ontbijt en dan on-line boeken. Deze keer hoefden we niet ook nog eens op zoek naar een plek om te eten want dat is in het hotel aanwezig jammer was alleen dat het eg koud was en het heel lang duurde voor het behaaglijk was.
Overigens verblijven we in het “Brit Hotel. 4 Mei was het precies een jaar geleden dat we afscheid namen van Brit onze hond.

Vrijdag 7 Mei Saint Lo
We waren maar net op tijd voor het ontbijt vanmorgen, men was al bezig alles op te ruimen. Vandaag voer de tocht naar het hoogste en ook verste puntje van het gebied dat door de geallieerden werd bestormd op D Day 6 Juni 1944. Maar eerst kwamen we door het plaatsje …. Waar op de bewuste D Day een parachutist met zijn parachute aan de kerktoren bleef hangen en zichzelf het leven redde door net te doen alsof hij dood was. Door de film die over D Day werd gemaakt waarin zijn verhaal ook naar voren kwam werd deze geschiedenis wereld beroemd. Toen we in het plaatsje aankwamen zagen we ook al onmiddellijk de parachutist aan de kerktoren hangen. Het museum dat op een steenworp afstand is te vinden was bijzonder interessant. Geheel gewijd aan de parachutisten en alles wat gebeurde op die bewuste 6 juni. Ook werd aandacht besteed aan de blijheid van de mensen die de Amerikanen en Engelsen een groot welkom gunden en zelfs nog vele jaren nadien contacten onderhielden met de bevrijders. En wellicht nu nog.
Op de hoogste top van Normandië was ook een museum ingericht maar dit was beduidend minder interessant. Het Ford waarin het museum is gevestigd biedt een schitterend uitzicht over de stad.
We besloten terug te gaan en onze weg te vervolgen naar ons uiteindelijke doel maar konden toch de verleiding niet weerstaan om nog een museum te bezoeken en wel dat van de Amerikanen. Dit museum was direct gevestigd aan het strand en het was niet moeilijk je voor te stellen hoe het er indertijd moest hebben uitgezien omdat nog vele obstakels op het strand aanwezig waren. De invasie en het materieel dat werd ingezet was gigantisch en nauwelijks voor te stellen. Indrukwekkend. Ook de film die werd vertoond droeg bij aan een beeld van hoe het geweest moest zijn toen vroeger. Onze hotelkamer “Best” was dit keer lekker warm en lekker ruim.

Zaterdag 8 Mei Bordeaux
Op weg richting Nantes of liever gezegd richting Colombiers want daar willen we uiteindelijk naar toe. Echter we kwamen toch weer langs een museum dat we weer niet konden weerstaan. De eigenaar stond in de deuropening en in feite stond er op de deur dat het pas om 10.00 uur open zou gaan en het was net 9.15 uur. Echter de man was zo blij dat hij nu al bezoekers had dat hij ons bij wijze van spreke naar binnen trok. Sterker nog hij wilde ons rondleiden. Hij gaf een introductie die klonk als een klok en die bijzonder interessant en boeiend was. Chauvinistisch als hij was vertelde hij de story van het dorpje gedurende de oorlog en hoe de troepen op rukten en uiteindelijk terrein wonen. Hoeveel mensen er waren omgekomen en waarom er juist op deze plek nog een museum was gevestigd. Na zijn betoog liet hij ons los in een rondleiding die we helemaal moesten uitlopen en beluisteren waar we eigenlijk niet zoveel zin meer in hadden. Bovendien was het in het hele gebouw berekoud! Toen eindelijk reden we de snelweg op om in Bordeaux een slaapplaats te zoeken. Het was enorm rustig op de weg. Af en toe was er zelfs geen enkele andere auto te bekennen. Zo af en toe viel er een buitje regen en op de thermometer zagen we de temperatuur langzaam oplopen. Het is nu 19 graden en dat voelt heerlijk!.